„Obudźcie świat! Bądźcie świadkami odmiennego sposobu czynienia, działania, życia! Jest możliwe życie w odmienny sposób na tym świecie. Mówimy o spojrzeniu eschatologicznym, skarbach Królestwa wcielonych tutaj, na tej ziemi. Chodzi o pozostawienie wszystkiego, aby naśladować Pana. Nie, nie chcę powiedzieć: ?w sposób radykalny?. Radykalizm ewangeliczny nie jest tylko dla zakonników: jest wymagany od wszystkich. Ale zakonnicy idą za Panem w sposób szczególny, w sposób prorocki. Ja oczekuję od Was tego świadectwa. Osoby konsekrowane muszą być mężczyznami i kobietami zdolnymi do obudzenia świata”. Powiedział Ojciec Święty Franciszek 29 listopada 2013 roku w Rzymie, do wyższych przełożonych zakonów męskich. Następnie dodał: ?Charyzmatem należy żyć z energią, odczytując go na nowo także w kontekście kulturowym?.
Oczekuję, że ?przebudzicie świat? te słowa Franciszka znów zostały przypomniane 2 lutego 2016 roku na zakończenie Roku Życia Konsekrowanego. Ten Rok miał przynieść odpowiedź na pytanie o misję, jakiej oczekuje od nas Chrystus i Jego Kościół.
W Krakowie Dzień życia konsekrowanego zgromadził ogromną rzeszę osób zakonnych i kapłanów. W uroczystej Liturgii Słowa, procesji ze świecami i Mszy św. na zakończenie Roku Życia Konsekrowanego, wzięli udział kapłani oraz przedstawiciele wspólnot zakonnych archidiecezji krakowskiej. Karmelitanki Dzieciątka Jezus z Balic i z Czernej uczestniczyły w tym święcie z Kościołem krakowskim. W homilii wygłoszonej podczas Mszy św. metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz wskazywał m.in., że ?Dzień Życia Konsekrowanego ma przypominać wspólnocie Kościoła, ale także ludziom żyjącym na jego marginesie, jakim skarbem dla wszystkich są osoby, które zostawiając wszystko, decydują się na radykalny styl życia kształtowany ewangelicznymi radami?.
Rok Życia Konsekrowanego ? pisał papież Franciszek ? miał za zadanie przepytać każdego z wierności misji, która została nam powierzona. Czy nasze posługi, nasze dzieła, nasza obecność odpowiadają temu, czego domagał się Duch Święty od naszych założycieli? Charyzmat to kręgosłup wspólnoty, jeśli jest realizowany, wspólnota żyje i się rozwija. Jej członkowie są pełni radości i nadziei, stają się rzeczywiście ?światłem dla świata?.
Idziemy dalej, aby stawać się ŚWIATŁEM DLA ŚWIATA.